Het drama heeft zich een dag later voltrokken : ik kan/mag niet lopen in deze conditie.
Heb van de week de vlucht en de
gereserveerde refugio in Sevilla afgezegd en ben bezig terug te komen op aarde.
. . . Shocking!
Eerlijk gezegd was ik er al wel bang
voor. Via fysio naar arts, naar podoloog, naar röntgenopname, naar
specialist opgeleid o.a. in India, naar dure 3D-zooltjes, naar absolute rust, naar nog maar een week fietsen ipv. lopen, naar pijnstillers, en dat
bleef maar doorgaan.
Mijn hele schema lag inmiddels op z’n kop, dus ik moest wat, nog maar 2 weken te gaan. . . De conclusie van alle experts was in feite hetzelfde: Je Kunt lopen, ook 1.000 km, maar je Kunt je hele verdere leven last hebben en houden van een onwillige rechter voet, waarbij niet werd uitgesloten, dat het 'runnen' (wat in feite mijn sport is) met die voet 'niet meer hetrzelfde zal zijn' om het maar plastisch uit te drukken. . . . . Het gaat gewoon dus niet. De 13 kilo's zijn de boosdoener. Ze drukken te veel op de voet.
Deze week moest ik een volle boodschappenmand van de winkelwagen naar de auto brengen. Het was maar een klein stukje, 100 mtr maximaal, en ja hoor, protest van de rechtervoet. . . . . . .
conclusie: lopen kan, ook 1.000 km, maar niet met 13 kg bepakking.
Hier eindigt dus mijn via de la Plata. Ik had me verheugd op het weerzien van Sevilla, vooral de start tijdens de Paasfeesten moet een waanzinnige belevenis zijn. Vaarwel Andalucia met een heerlijk klimaat, de 10 miljoen olijfbomen, de knorrende en eikels etende vrij rondlopende Cercos Ibericos (zwarte varkens), de grote stieren en de stille witte dorpjes in de bergen. Vaarwel oude Romeinen met het kunstige 'Acueducto de los Milagros' in Merida, de hoofdstad van de Extremadura, waar je levend gebakken wordt tijdens het lopen met een temperatuur oplopend naar 45 graden!
Tenslotte en vooral: vaarwel goede oude Ruta de la Plata ooit aangelegd door de Romeinen vanaf de 3e eeuw voor Christus. De Ruta was nodig om een snelle verplaatsing van de troepen mogelijk te maken. De weg loopt van Zuid naar Noord en doorsnijdt Spanje. De naam van de weg is waasrschijnlijk afkomstig van het Arabische BaLaTa, en betekent letterlijk 'geplaveide weg' De Moren hebben deze weg BaLaTa genoemd om het te onderscheiden van de gebruikelijke ruiterpaden, die uit gestampte klei bestond. Het Balata werd plata in de volksmond. Plata = zilver in het Spaans, Zilverroute dus! Vaarwel!
Ter afsluiting ook een welgemeende groet naar de Nederlandse Coeliakie Vereniging NCV. Ik had graag uw donatie gedurende deze Camino de la Plata willen zien binnenrollen op NL76RABO 0337 8099 17.
onder de vermelding van 'Caminoplata' (dat snappen ze wel).
Maar gelukkig, 'if you feel like it', wordt uw bijdrage nog steeds met open armen ontvangen!
Hartelijk dank en misschien in 2015 een nieuwe start?
